Overheid moet verantwoordelijkheid nemen om Vlaamse landbouw leefbaar te houden

De consequenties van het realiseren van Europese natuurdoelen, de instandhoudingsdoelstellingen (IHD), worden steeds duidelijker. Voor 1500 landbouwbedrijven komt het uitoefenen van hun beroep in het gedrang. CD&V vraagt om de zoekzones zo snel mogelijk definitief af te bakenen en om voldoende budget te voorzien om herstructureringsmaatregelen te kunnen bieden op maat van de bedrijven. De partij wil ook dat in eerste instantie wordt bekeken  welke maatregelen kunnen genomen worden zonder de landbouw te treffen.

Vlaanderen heeft heel wat topnatuur. Europa vraagt om deze topnatuur ook in de toekomst te beschermen en waar nodig te herstellen. De uitstoot van stikstof vanuit industrie, mobiliteit,  landbouw, gezinnen, etc. hebben een impact op deze topnatuur. Daarom moest Vlaanderen speciale beschermingszones afbakenen en instandhoudingsdoelstellingen vastleggen.

Door de verwevenheid van het agrarisch gebied met de speciale beschermingszones en de stikstofuitstoot vanuit de landbouwsector (veehouderij), staat de sector momenteel op de frontlijn in deze discussie. Om te vermijden dat de economische waarde van de landbouwsector onderuit gehaald wordt, is de ‘programmatische aanpak stikstof’ (PAS) ingevoerd. Op basis van een simulatiemodel wordt nagegaan welke vergunningsplichtige activiteiten een significant negatieve impact hebben t.o.v. de instandhoudingsdoelstellingen. Deze activiteiten riskeren vervolgens bijgestuurd te moeten worden of zelfs te moeten stoppen.

Zo’n 1500 landbouwbedrijven worden hierdoor bedreigd in hun functioneren of zelfs hun voortbestaan. Bedrijven die vandaag vergunningstechnisch volledig in orde zijn of bedrijven die vorig jaar zelfs een nieuwe vergunning hebben gekregen, zonder enig negatief advies, ontvingen nu plotsklaps een rode brief waaruit blijkt dat hervergunning of uitbreiding niet meer mogelijk is. Als wetgeving wordt aangepast die, op basis van kennis van vandaag, een dermate impact heeft op bedrijven en het ondernemerschap, dan moet de overheid zijn volle verantwoordelijkheid nemen en werk maken van een volwaardig herstructureringsbeleid. 

CD&V vraagt dan ook uitdrukkelijk aan de Vlaamse Regering om in eerste instantie de zoekzones zo spoedig mogelijk te herleiden tot definitieve zones om zo duidelijkheid creëren voor alle betrokkenen. Ten tweede vraagt de partij om voldoende budget te voorzien om het herstructureringsprogramma degelijk te kunnen uitvoeren.

Tinne Rombouts: “De contouren van dit akkoord moeten letterlijk en figuurlijk afgebakend worden. Er moet snel duidelijkheid komen. Ook de beloofde middelen moeten voorzien worden zodat we begeleiding op maat kunnen organiseren voor de betrokken bedrijven”.

Tot slot vraagt CD&V aandacht voor het principe ‘sterkste schouders, zwaarste lasten’. Er moet eerst gekeken worden wat de overheid en de terreinbeherende natuur organisaties op de eigen terreinen kunnen realiseren. Dit moet streng gecontroleerd worden zodat er geen willekeur bestaat. Alles wat op eigen terreinen kán gebeuren, moet daar ook gebeuren.

Lode Ceyssens: “We moeten eerst in eigen boezem kijken en in kaart brengen waar we zelf al natuurdoelen kunnen realiseren zodat we de negatieve impact op de landbouw maximaal kunnen inperken.”

Na de hoorzitting in het Vlaams parlement legt CD&V een resolutie neer waarin deze en andere punten worden bepleit.

“Wij moeten voldoen aan de Europese regelgeving om de kwaliteit van onze natuur te handhaven/bekomen. Anderzijds ligt onze eigen duurzame kwaliteitsvolle voedselproductie en onze landbouwers minstens even nauw aan het hart. Daarom verkiezen wij voor een sereen en evenwichtig debat, waar er respectvol wordt omgegaan met onze ondernemers. Wij kiezen heel duidelijk voor natuurkwaliteit mét een leefbaar platteland waar de koeien nog in de wei mogen grazen,” besluiten Tinne Rombouts en Lode Ceyssens.